Ludmiła Iwaszczenkowa

Wspomnienie o Warszawie

Przedwieczornym światłem ściany się złocą

Na Stare Miasto powoli wkraca cień,

Tu stulecia się kryją w ciasnych zakątkach,-

W Warszawie byłam tylko dzień.

Pamiętam cienistą aleje,

W starym parku Królewskiego Belwederu,

Obok mosta, gdzie posąg biały,

Zacziepiał panienkę czuły kawałer.

Chwila muzyki Chopina

Łączy się z miastem w czarujący akord,

A Syrenka trzyma swój miecz

Nad rozlanymi , niebieskimi, niespiesznymi wodami.

Stary rynek to było miejsce w mieście ważne,

Lud zapraszała orkiestra,

Tańczył na ulicy naród polkę,

W Belwederze tańczyli poloneza.

Polonezem gorzko z Ojczyzną się żegnał,

Książę Oginski w ten ciężki rok.

Na wschodnich ziemiach księżia wstawał

Moich przodków ród.

Wrócę kiedyś do ciebie,Warszawo,

Przyjdę na twój przepiękny Mariensztat,

I po kamiennych stopniach

Znowu pójdę z przyjaciółmi do starego, cichego ogrodu.

Przekład z rosyjskiego p. Kariny Muchi

***

Znów dzwonią dzwony soboru,

Ich oddźwięk roznosi się wokół,

Wieczorne światło otoczyło ciche miasto

I Mleczną Drogę przeciął kościelny krzyż.

Pod kopułą antycznego soboru

W przestrzeni światła oświeca nas

I śpiew katolickiego chóru,

I spojrzenie z ikony jasnoniebieski oczu.

Różany ściek jest punktem wspólnym

Między dwoma światami, tam gdzie stoi Sobór.

I mamy nadzieję na zbawienie,

Dopóki Ona na nas kieruje wzrok.

(tłum: Monika Rusin)